skip to main | skip to sidebar

29 de nov. de 2011

Camarada, vaia cagada. Unha visión pouco compracente das eleccións xerais


Non empecemos a chuparnos as pirolas aínda” Sr. Lobo (Pulp Fiction)

Sendo sincero, non me sorprendeu nada o resultado das eleccións xerais. Como case todo o mundo, xa daba por feito a vitoria abafante do PP e a desfeita do PSOE. Tamén contaba coa entrada triunfal de Amaiur no congreso e coa importante suba de Izquierda Unida. O que xa non tiña tan claro era o resultado do BNG. Xa son máis de dez anos perdendo apoios elección tras elección, e cando o CIS alertou uns meses antes do 20N de que podía quedar sen representación, pois saltaron todas as luces de alarma.

Fonte: www.bng-galiza.org
Finalmente o nacionalismo mantivo os seus dous representantes malia baixaren 30.000 votos a respecto das xerais de 2008. A dirección do BNG, que como despois de cada proceso electoral parece que vive nun mundo totalmente diferente ao meu, cualifica os resultados como “bos”. Para xustificar semellante afirmación emprégase un xogo matemático a través do cal o Bloque mantén unha porcentaxe de voto semellante ás anteriores e frea a perda de apoios desde as eleccións autonómicas. 

É certo que os resultados non son catastróficos. Unha catástrofe para o nacionalismo tería sido perder os 2 deputados, pero se somos un chisquiño críticos veremos que de ningún xeito os podemos definir como bos. Facendo un pouco de memoria, lembraremos que non hai tanto tempo o obxectivo do BNG no congreso era acadar grupo propio. Agora supón unha alegría manter a representación. Que aconteceu polo medio? Por que pasou o nacionalismo de ser un movemento que aspiraba a ser hexemónico en Galiza a conformarse con manter unha presenza testemuñal? Estas preguntas debería de telas formulado a dirección do Bloque hai uns 10 anos para seren capaces de paliar a sangría de apoios que está a sufrir desde entón. Pola contra, preferiron facer encaixe cos números e buscar calquera xustificación no canto de recoñecer os erros propios e pórlles remedio. No 2005 o desastre das autonómicas quedou tapado pola entrada no goberno. Nas municipais de 2007 a sangría das cidades non parecía importante xa que se subira o número absoluto de concelleiros. En 2008, cando quedaba patente que o BNG non era capaz de recuperar nunhas xerais o voto perdido desde o 2000, clámase contra un bipartidismo que non debía existir antes desa data. O BNG ensinoume que cun pouquiño de imaxinación o maior dos desastres pode ser unha vitoria.

Os sítomas

Analizando un pouco de vagar o contexto no que se dan estas eleccións, hai 3 aspectos que me parecen fundamentais e que condicionaron os resultados que vimos o 20N.

  1. O deterioro da situación económica. A crise internacional agravouse no Estado Español polo estoupido da burbulla inmobiliaria. As elevadas cifras do paro e a incapacidade do goberno para ofrecer unha saída non fixo outra cousa que aumentar o malestar. 
  2. O descrédito do modelo de partidos. Os sistema democrático liberal senta os seus alicerces en organizacións políticas que están presentes nas diferentes cámaras de representantes e que xestionan os gobernos. No Estado Español, a corrupción e as redes clientelares das grandes forzas políticas foron minando pouco a pouco a credibilidade do sistema democrático. O nacemento do 15M e a súa consigna de “que non nos representan” son boa mostra diso.
  3. A agardada baixada do PSOE. Como partido que xestionou o goberno durante a crise, era de agardar unha baixada importante no número de votos e unha suba doutras opcións situadas á súa esquerda.

Fonte: www.lavanguardia.com
O BNG é unha forza política que debería ter todo ao seu favor para aproveitar este contexto. Por unha banda, defende un modelo económico diferente ao que entrou en crise e pola outra mantívose afastado dos problemas de corrupción que aqueixan a outras organizacións. Ademais, durante os anos 90 beneficiouse electoralmente das baixadas do PSOE. Pero desta volta, foi Izquierda Unida quen se presentou como unha forza alternativa aos grandes partidos. Ademais do seu crecemento en todo o estado, en Galiza subiu 40.000 votos. Desde a perspectiva do nacionalismo estes datos teñen que ser interpretados como alarmantes, por ser IU unha formación que compite por un electorado moi semellante ao do BNG e por carecer esta de implantación social no noso país facendo seguidismo de Madrid. 

A diagnose

Daquela, en que errou o nacionalismo? Por que esa incapacidade para ganar novos apoios ou reter os que tiña? Coido que hai que resaltar 4 aspectos.

  1. Falla a introdución no tecido social. Unha forza como o BNG ten que estar presente nas organizacións de base que hai en Galiza. E con isto non me refiro a CIG, A Mesa ou a AC O Galo. Temos no noso país unha multitude de colectivos e agrupacións que van desde os clubs deportivos, até asociacións veciñais ou culturais nas que o nacionalismo ten un campo enorme para crear referentes sociais.  
  2. Incapacidade para adaptarse ás novas formas de organización e de loita. O movemento 15M foi un duro toque de atención para todas as forzas políticas. Rexéitase o dirixismo, as siglas e apóstase por estruturas horizontais e en rede. Moitos sectores do BNG desprezaron e ningunearon este movemento, situando as formas tradicionais de loita como únicas válidas, chegando a fixar a súa convención electoral o mesmo día e á mesma hora que a xornada de mobilización mundial do 15 de outubro. 
  3. Falla a forma de transmitir o discurso. Sen entrar a valorar cuestións programáticas (coas que no esencial estou de acordo), creo que o BNG ten que facer un esforzo por empregar unha linguaxe máis atractiva e dixeríbel para explicar as súas propostas.
  4. Falla a imaxe. O BNG transmite a sensación de ser unha organización avellentada, pouco rompedora e moito menos transgresora. Isto esténdese á liña gráfica, á actitude dos dirixentes e mesmo ao contido de moitas mensaxes. Unha diferenza importante a respecto dos anos 90, nos que o nacionalismo subía coma a escuma, é que deixou de verse como un movemento diferente e alternativo, quedando homologado con outras forzas do sistema en moitas actitudes e formas.  
O futuro

Nos días posteriores ás eleccións, as diferentes familias do BNG volveron a sacar a relucir os coitelos que esconderan durante a campaña. Comezan uns meses complicados até a asemblea de xaneiro, nos que abundarán os enfrontamentos e a política de corredor. Mentres tanto, Rajoy formará goberno e se cadra Feijoo aproveita para convocar eleccións anticipadas. Gañar é máis doado se non tes oposición. 

1 comentários:

  1. Paréceme unha análise excelente, boísima. Apertas UN ORDENADOR NA ALCALDÍA

Postar um comentário