Jenifer, a choni de Castefa

Internet -ou máis ben a súa comunidade- pode ter bastante mala hostia á hora de xerar ídolos. Creou a Justin Bieber, case leva a John Cobra a Eurovisión e tróuxonos a peor canción da historia da man Rebecca Black. Mais de cando en cando regálanos algún tema que realmente paga a pena. É o caso de “Jenifer”, do grupo catalán Els Catarres. Descubrín o videoclip en Youtube hai cousa dun mes e xa me chamou moito a atención naquel momento. Conta a historia dun patriota catalán, votante de Convergencia, seareiro do Barça e admirador de Lluis Llach que namora dunha choni de Castefa (Castelldefels). A divertidísima letra está acompañada por un indie-pop facilón pero pegadizo  e xa anda preto das 800.000 reproducións.

Pero por que escribo disto agora se xa a coñecía desde hai un mes? Pois porque hoxe vin unha nova en La Vanguardia que daba conta do enorme éxito que esta canción estaba a ter en Catalunya. Non só arrasa entre os internautas, que ven reflectidos a xeito de humor os tópicos do catalanismo, senón que tamén acada a esfera política. O outro día Jordi Pujol, nun contexto marcado sentenza dos tribunais en contra da inmersión lingüística, parafraseou ao grupo dicindo que o país precisaba integrar a todas as “Jenifers”. 

Cousas como esta amósannos -unha vez máis- o tremendo poder de difusión que ten internet. Especialmente para comunidades lingüísticas que non sempre contan co apoio necesario para lanzar os seus produtos culturais, aínda que niso Catalunya está a anos luz de Galiza. Mais, como lembraron en Seioque, nós tamén temos a nosa canción de amores prohibidos. É o “Esta noite hei d´ir aló” dos Diplomáticos de Montealto. Non ten tanta sorna como o tema de Els Catarres, pero tamén paga a pena escoitala.